martes, 15 de marzo de 2011

Xa non sinte nin padece. Racháronlle a autoestima con palabras coma coitelos que apuñalaban cada recuncho do seu inseguro corazón a cada paso que daba. Dinlle "sofre un anaquiño máis, non tes que facerlle, non ten solución..." Naceu sen tranquilidade, cada ferida que cicatriza vólvese abrir e no máis inesperado dos intres sempre xorde a peor das tempestades que a tumba e marea e non a deixa levantarse. Vida, chámanlle. 

No hay comentarios:

Publicar un comentario